Zakończył się właśnie tegoroczny festiwal piosenki San Remo, jego zwycięzcą ku wielkiemu zdziwieniu został Valerio Scanu śpiewając „Per tutte le volte che”, natomiast w debiutach zasłużenie zwyciężył Tony Maiello. Festiwal w San Remo odchodził w tym roku okrągłą rocznicę – 60 lecie, z tej okazji jeden wieczór był poświęcony wspomnieniom.
Festiwal w San Remo jest bez wątpienia największym wydarzeniem muzycznym w kalendarzu imprez we Włoszech, jest wyczekiwany przez publiczność oraz uczestników przez cały rok, a mówi się o nim na okrągło w telewizji i prasie już na 3 miesiące przed. Impreza ta skupia przed telewizorami największą ilość widzów, bo ponad 20 milionów w samych Włoszech. Występ na festiwalu to dla piosenkarza wielka nobilitacja, dlatego każdy marzy o tym, żeby tam zaśpiewać chociaż raz, z historii festiwalu wiemy, że ci najbardziej sławni występowali na nim nawet kilkakrotnie. Na festiwal zgłasza się sporo chętnych wziąść w nim udział, ale ostatecznie kwalifikuje się tylko 15 uczestników w kategorii Big oraz 10 w kategorii Nuova Generazione (debiuty). Konkurencja jest bardzo ostra a piosenki niejednokrotnie tak ładne, że trudno zdecydować, która z nich jest ta naj. W historii festiwalu często bywało tak, że nie wygrywała ta najbardziej ulubiona, a i tak potem robiła karierę i była bardziej znana niż ta, która zwyciężyła.
Zwycięzca otrzymuje statuetkę w postaci lwa opartego przednimi łapami o palmę – jest to symbol festiwalu. Drugim jego symbolem są słynne przepiękne kwiaty z San Remo.
Festiwal odbywa się w teatrze Ariston w połowie lutego i trwa 5 dni. Ponieważ ma już 60 lat przez ten czas przewinęło się przez jego scenę wielu prowadzących, ale przez długie lata prowadzili go bardzo popularni prezenterzy, najbardziej znany to Pipo Baudo, Mike Buongiorno. W ostatnich latach próbuje się nieco odświeżyć wygląd festiwalu i odmłodzić atmosferę, dokonuje się to poprzez zmiany scenografii, ale również przez zapraszanie do prowadzenia festiwalu co roku innych prezenterów. W tym roku powierzono to zadanie Antonelli Clerici, popularnej prezenterce telewizyjnej Rai, znanej między innymi z takich programów jak „Treno dei desideri”, „Tutti pazzi per la tele” oraz „Ti lascio una canzone”.
Niestety w Polsce muzyka włoska, podobnie jak francuska nie jest zbytnio znana ani słuchana, jest tak samo jak z filmami, jesteśmy skazani na amerykańszczyznę. W żadnej stacji radiowej czy polskiej muzycznej stacji telewizyjnej nie uda nam się natknąć na włoskiej piosenki. A szkoda. Aczkolwiek nazwiska co najmniej trójki w ostatnich czasach najbardziej popularnych na świecie włoskich piosenkarzy na pewno obiły się Polakom o uszy, a są to Andrea Bocelli, Eros Ramazzotti oraz Laura Pausini. Oni swoją światową karierę rozpoczęli właśnie na tym festiwalu kilkanaście lat temu. Na festiwalu przez te 60 lat występowali także inni bardzo znani włoscy piosenkarze, którzy zdobyli sławę śpiewając piosenki ponadczasowe śpiewane we Włoszech po dziś dzień we wszystkich możliwych programach muzycznych i rozrywkowych. Są to między innymi: Massimo Ranieni (Perderei l’amore), Gianni Morandi (Scende la pioggia), Al Bano (Felicita, E la vita mia), Adriano Celentano (Azzuro), Toto Cutugno (l’Italiano vero), Domenico Modugno (Ciao ciao bambino, Volare), Pino Donaggio (Io che non vivo senza te), Mino Reitano (Italia, Piove), Don Backy (l’Immensita), Luigi Tenco (Ciao amore), Drupi (Vado via), Fausto Leali (Perche), Bobby Solo (Una lacrima sul viso, Se piangi se ridi), Zucchero (Donne), Andrea Bocelli (Con te partiro), Eros Ramazzotti (Adesso tu), Francesco Renga (Angelo), Peppino di Capri, Nino Di Angelo, Little Tony, Vasco Rossi, Gianluca Grignani, Mina, Gigliola Cinquetti (Non ho l’eta, Nessuno mi puo giudicare), Milva (Tango italiano), Ivana Spagna (Gente come noi), Iva Zanicchi (Zingara, Grazie dei fior), Orietta Berti (Maledetta primavera), Patti Pravo (E dimmi che non vuoi morire), Giorgia (Come saprei), Gianna Nanini, Ana Oxa, Loredana Berte, Ricchi e Poveri (Sara perche ti amo, Che Sara, Acapulco), I Santo California (Tornero), Matia Bazar (Amada mia amore mio).
Zasady konkursu. Do konkursu Big zakwalifikowano 15 piosenek, które prezentowane są podczas pierwszego dnia festiwalu, podlegają one głosowaniu jury złożonemu z pewnej części publiczności teatru. W pierwszym dniu zostają wyeliminowane 3 piosenki, a 12 przechodzi dalej. W drugim dniu spośród 12 (śpiewanych jeszcze raz) w podobny sposób odpada kolejne 2 i pozostaje ich tylko 10. W trzecim dniu festiwalu 5 piosenek, które zostały odrzucone przez jury teraz poddawane jest kolejnej próbie, tzw. ripescaggio, o ich losie tym razem decyduje publiczność głosowaniem smsowym. W ten sposób zostają przywrócone do konkursu na nowo 2 piosenki. W czwartym dniu każdy artysta tym razem prezentuje swoja piosenkę w duecie z kimś znanym: innym piosenkarzem, zespołem, gitarzystą, tancerzem lub nawet trenerem reprezentacji piłki nożnej. Ma to niejako im pomóc. Piosenki podlegają głosowaniu w równych częściach publiczności oraz orkiestry (po 50% głosów każdy) i z 12 piosenek ostatecznie do półfinału przechodzi 10. W piątym dniu festiwalu z 10 śpiewanych ponownie piosenek również w głosowaniu pół na pól orkiestry i widzów do finału przechodzi tylko trójka. Również o wyborze zwycięzcy decyduje ten sam sposób glosowania.
Niezależnie od kategorii Big, konkurują ze sobą debiutanci, jest ich początkowo 10. Podzieleni na dwie grupy występują w oddzielnych dniach konkursu (drugim i trzecim). Z piątki prezentowanej decyzją wspólną głosów sms i orkiestry (również pół na pół) przechodzą 2 osoby każdego dnia, czyli w sumie do finału przechodzi czwórka. Finał jest w dniu czwartym festiwalu, i decydują ponownie widzowie i orkiestra.
Jak na początku zaznaczyłam jest to festiwal piosenki włoskiej, ale zapraszani są również goście zagraniczni żeby go uatrakcyjnić i podgrzać atmosferę. W tym roku zaproszeni na festiwal byli: Jennifer Lopez, Mary J. Blige, Bob Sinclair, Tokio Hotel jak również osoby nie związane z muzyką, takie jak królowa Jordanii Rania, czy Michelle Rodriguez aktorka z filmu Avatar i Christiana Capotondi aktorka z nowej produkcji telewizji Rai, serialu o cesarzowej Sissi. Były również tancerki z paryskiego kabaretu Moulin Rouge, który w tym roku obchodzi 120 urodziny. Ponadto tancerze i choreograf współpracujący z Michaelem Jacksonem. Gościem pierwszego dnia festiwalu był piłkarz Antonio Cassano.
Tegoroczny festiwal niestety nie obył się bez skandali. Na tydzień przed jego rozpoczęciem zdyskwalifikowano piosenkarza Morgana, ponieważ w wywiadzie przyznał się do zażywania narkotyków jako leków antydepresyjnych, co wywołało wielką burzę w mediach oraz podzieliło społeczność na dwie grupy. Skandalem była również reakcja orkiestry i publiczności zgromadzonej w teatrze podczas ogłoszenia trójki finalistów festiwalu. Wygrana Valeria Scanu, może nie była już skandalem, ale za to wielkim rozczarowaniem, którego nie potrafiła ukryć nawet prowadząca. Ale z tego co pokazała nam historia festiwalu, bardzo często bywa tak, że to nie zwycięska piosenka robi furorę, tylko ta która jest bardziej lubiana, a w tym wypadku z pewnością będzie nią „Credimi ancora” Marco Mengoni’ego, ponadto ma szansę być nuconą przez dłuższy czas również piosenka Povii – „La verita” i Noemi – „Per tutta la vita”.
Bardzo dziwi mnie reakcja orkiestry i publiczności sprzeciwiająca się wynikom glosowania, wprawdzie też nie była ona do końca po mojej myśli, ale skoro dopuszcza się do konkursu takie piosenki jak Arisy czy Simone Cristicchi’ego, które są raczej farsą, a nie profesjonalnym śpiewaniem, to trudno się potem dziwić, że te prawdziwe perełki nie mogą się przebić dalej. Jest takie powiedzenie, że o gustach się nie dyskutuje, wynik głosowania jest jednoznaczny – w tym roku Włochom podoba się to na co zagłosowali, a nasza opinia i sympatia może być ulokowana zupełnie gdzie indziej.
Rozczarowanie wygraną jest o tyle uzasadnione, że Valerio odpadł w drugim dniu i wrócił do konkursu dzięki ripescaggio, czyli de facto piosenka mogła się pożegnać z festiwalem już na samym jego początku, a jednak wróciła, co właśnie wielu osobom się nie spodobało. Ciekawostką jest to, że 60 edycję festiwalu wygrał najmłodszy uczestnik – 19 latek.
W konkursowej 15, jak również w 10 debiutantów, znaleźli się uczestnicy muzycznych programów typu talent show: X Factor i Amici, konkurencyjnych wobec siebie ponieważ pierwszy jest z Rai, a drugi z Mediaset. Jak widać konkurencja pomiędzy tymi stacjami rozgrywa się na wszelkich możliwych płaszczyznach. Z X Factora byli zwycięzca debiutów Tony Maiello oraz finalista Marco Mengoni i Noemi, a z Amici zwycięzca festiwalu Valerio Scanu. Zwolennicy programu X Factor już teraz spekulują czy od przyszłego roku festiwal San Remo nie będzie emitowany przez stację Mediaset.
Pomimo iż piosenka Tony’ego Maiello zwycięzcy w debiutach jest ładna to niezwykle piękną piosenkę zaprezentowała Jessica Brando, ma niesamowity silny głos i niespotykaną we Włoszech barwę, a trzeba zaznaczyć, że dziewczyna ma dopiero 15 lat. Wielka szkoda, że nie wygrała bo było by to dla niej przepustką do kariery, jednak takie talenty miejmy nadzieję nie znikną ze sceny.
Duże kontrowersje wywołała piosenka trio złożonego z Pupo, Emanuele Filiberto i Luca Canonici. Tekst piosenki napisał Emanuele, opowiada o jego miłości do własnego kraju. Jednak ponieważ nie jest on piosenkarzem właściwie przedeklamował swoją część, jedynie Luca Canonici naprawdę śpiewał. Autorzy piosenki pragną aby stała się oficjalnym hymnem reprezentacji piłkarzy Azzuri na zbliżających się Mistrzostwach Świata 2010, chcą żeby zagrzewała ich do boju po kolejny prymat na światowych boiskach. Warto wspomnieć, że Emanuele Filiberto di Savoia to potomek ostatniego z królów rodu sabaudzkiego, mieszkał przez wiele lat na wygraniu w Szwajcarii. Jest zwycięzcą poprzedniej edycji „Ballando con le stelle”, a obecnie jest współprowadzącym program „I raccomandati”.
15 uczestników kategorii Big:
Sonohra – „Baby”
Marco Mengoni – „Credimi ancora”
Povia – „La verita”
Fabrizio Moro – „Non e una canzone”
Noemi – „Per tutta la vita”
Toto Cutugno – „Aereoplani”
Nino D’Angelo – „Jammo ja”
Irene Grandi – „La cometa di Haley”
Irene Fornaciari & Nomadi – „Il mondo piange”
Pupo, Emanuele Filiberto, Luca Canonici – „Italia amore mio”
Valerio Scanu – „Per tutte le volte che”
Enrico Ruggeri – „La notte delle fate”
Simone Cristicchi – „Meno Male”
Arisa – „Malamoreno”
Malika Ayne – „Ricomincio da qui”
10 uczestników kategorii Debiutanci:
Jessica Brando – „Dove non ci sono ore”
Tony Maiello – „Il linguaggio della resa”
Romeus – „Come l’autunno”
Jacopo Rabini – „Su questa panchina”
Mattia de Luca – „Non parlare piu”
Broken Hearts College – „Mesi”
Nina Zilli – „L’uomo che amava le donne”
Luca Marino – „Non mi dai pace”
La fame di Camillia – „Buio e luce”
Nicolas Bonazzi – „Dirsi che e normale”
Dla tych, którzy nie mieli okazji oglądać festiwalu w telewizji oraz dla tych którzy chcą sobie co nieco powspominać dołączam link oficjalny festiwalu.
