Vivarto, dystrybutor filmowy, 24 lipca wprowadza od kin włoski film „Cichy chaos” z Nannim Morettim w roli głównej. W związku z premierą tego filmu ogłaszamy konkurs. Do wygrania zaproszenia na pokaz przedpremierowy filmu i przewodniki po Włoszech wydawnictwa Pascal!
Przedstawia film
pt.
CICHY CHAOS
reżyseria: Antonio Luigi Grimaldi
premiera: 24 lipca 2009
produkcja: Włochy/ Wielka Brytania 2008
czas projekcji: 110 min.
DYSTRYBUCJA
VIVARTO, ul. Franciszkańska 8/2, 00-214 Warszawa
tel: + 48 22 35 39 602, fax: + 48 22 35 39 603
E-mail: dystrybucja: [email protected]
promocja: [email protected]
media: [email protected]
www.vivarto.pl
VIVARTO
przedstawia produkcję
Fandango
Portobello Pictures, Phoenix Film Investment
CICHY CHAOS
Tytuł oryginalny: Caos calmo
ZWIASTUN:
TWÓRCY:
Reżyseria: Antonio Luigi Grimaldi (Antonello Grimaldi)
Scenariusz: Nanni Moretti, Laura Paolucci, Francesco Piccolo
Producent: Domenico Procacci
Producent wykonawczy: Eric Abraham
Zdjęcia: Alessandro Pesci
Montaż: Angelo Nicolini
Muzyka: Paolo Buonvino
Kostiumy: Alexandra Toesca
OBSADA:
Nanni Moretti … Pietro Paladini („Pokój syna”)
Valeria Golino … Marta
Alessandro Gassman … Carlo Paladini
Isabella Ferrari … Eleonora Simoncini
Silvio Orlando … Samuele
Blu Di Martino … Claudia Paladini
W rolach epizodycznych: Roman Polański i Katarzyna Smutniak.
NAGRODY I FESTIWALE:
2008 – MFF w Berlinie – (nominacja) Złoty Niedźwiedź
2008 – MFF w Chicago – Najlepszy Scenariusz
2008 – David di Donattello Awards (nagroda Włoskiej Akademii Filmowej) – David w kategoriach: Najlepsza Muzyka, Najlepsza Oryginalna Piosenka („L’amore trasparente”), Najlepszy Aktor Drugoplanowy (Alessandro Gassman)
2008 – David di Donattello Awards (nagroda Włoskiej Akademii Filmowej) – nominacje do nagrody Davida w kategoriach Najlepszy Reżyser, Najlepszy Film, Najlepszy Scenariusz, Najlepsze Zdjęcia, Najlepszy Dźwięk, Najlepszy Aktor (Nanni Moretti), Najlepsza Aktorka Drugoplanowa (Isabela Ferrari i Valeria Golino), Najlepszy Montaż, Najlepszy Producent, Najlepsze Efekty Specjalne, Najlepsze Kostiumy, Najlepsza Scenografia, Najlepsza Stylizacja oraz Make-up.
OPIS:
Pietro, producent filmowy, ratuje przed utonięciem kobietę. Po powrocie do domu dowiaduje się, że jego żona umarła. Zostaje jedynym opiekunem 10-letniej córeczki Claudii. Mężczyzna musi przystosować się do całkiem nowej sytuacji i nauczyć najprostszych, codziennych czynności. Wycofuje się z szaleńczego pędu, który towarzyszył mu w pracy, zaczyna szukać siebie, a przede wszystkim całe dnie spędza siedząc na ławce w parku obok szkoły córki. Tu spotka się z przyjaciółmi, pije kawę, rozmyśla. Tu na nowo rodzi się jego świat…
„Cichy chaos” to stan umysłu, w którym znajduje się Pietro po śmierci żony. Ból i zagubienie powoli zmieniają się w spokój i zrozumienie. Pietro zaczyna patrzeć na świat zupełnie nowymi oczami. Znajduje klucz do duchowego odrodzenia i uczy się kochać życie.
CIEKAWOSTKI:
– Scenariusz powstał na podstawie książki Sandro Veronesi.
– Kasia Smutniak jest ubrana w koszulkę z trasy koncertowej The Who. Reżyser filmu, Antonio Luigi Grimaldi, jest wielkim fanem zespołu, a koszulkę kupił podczas koncertu grupy latem 2007 roku w Weronie.
RECENZJE:
– Film nie rozczaruje międzynarodowej publiczności, która przyszła zobaczyć kunszt aktorski Moretti’ego – jego ironiczność i dojrzałość aktorską.
www.hollywoodreporter.com (Festiwal w Berlinie)
– Subtelny i wciągający film, łączący smutek z ciepłym humorem i dojrzałą zmysłowością.
WFF 2008
– „Cichy chaos” to dramat, który odnajduje elementy humoru, w najmniej oczekiwanych momentach.
www.entertainment.ie
– Porażający. Moretti, pojawiający się w prawie każdej scenie, gra z oszałamiającą empatią.
The Times of London
– Pięknie i płynnie opowiedziany film dotykający, z wielkim zrozumieniem i ciepłem, tematu bólu.
Jay Weissberg, Varierty
KILKA SŁÓW O FILMIE:
NANNI MORETTI:
Staraliśmy się pozostawić znaczenie książki, jej rdzeń, emocje, jednocześnie upraszczaliśmy wiele zdarzeń, bo powieść składa się z wielu wtrąceń, wspomnień, dialogów wewnętrznych Pietro. Zostawiliśmy jego uczucia i emocje. W jakiś sposób uprościliśmy opowieść.
Wydaje mi się, że nie byłbym w stanie stworzyć postaci Pietro, gdybym sam reżyserował. Byłbym znacznie bardziej zmęczony, zdenerwowany, zlękniony i mniej skoncentrowany na aktorstwie. Teraz wiem, czemu nie chciałem podjąć się reżyserii.
ANTONELLO GRIMALDI:
Usunąłem ze scenariusza prawie wszystkie sceny, w których nie pojawiał sie główny bohater, Pietro Paladini. Początkowo było ich znacznie więcej. Pozostały zaledwie trzy: jedna, kiedy brat Pietro spotyka go na skwerze, druga w Wenecji i ostatnia, w której pojawia się żona Jeana Claude’a. A to dlatego, że cała filmowa opowieść jest widziana oczami Pietro, jego emocjami w danej sytuacji. Większość tego, co przeżywa, wydarza się na skwerze. Powoli zaczyna znać ten skwer i vice versa. (…) Dla mnie to trochę tak, jakby ten skwer był „żywy”, jakby ostrzegał Pietro, chronił przed niebezpieczeństwem.
Największym wyzwaniem w pracy nad filmem było połączenie roli głównego bohatera, związanego z jednym miejscem i jednoczesnego pozbycia się wrażenia stateczności obrazu. Pomysł ściągnąłem z książki Veronesi’ego: Pietro siedzi przed szkołą nie tylko po to, żeby obserwować córkę, ale po to, by z dystansem spojrzeć na swoje życie.
Pietro jest punktem wyjścia dla każdej sceny, w sensie metaforycznym i dosłownym. Jest narratorem filmowej opowieści. W sensie technicznym, posługiwałem się tak kamerą, bym mógł opisać jego emocje, respektując jego niechęć do okazywania smutku.
Wydaje mi się, że udało mi się sportretować czekanie, prawidłowo odtworzyć to, co było tak dobrze opisane w powieści: myśl, że dzisiejsi ludzie stają twarzą w twarz ze śmiercią, ale nie są zdolni uwierzyć żadnej religii czy tradycji.
WYWIAD – MUZYKA W CICHYM CHAOSIE – rozmowa z Antonio Luigi Grimaldim
Jaka jest rola muzyki w twoim filmie?
Zasadnicza różnica między amerykańskim a włoskim kinem jest taka, że w amerykańskich filmach muzyka kreuje napięcie. Muzyka towarzyszy nam każdego dnia, a każda piosenka przekierowuje nas do jakiś emocji, wspomnień. Niektóre utwory tworzą w głowie obrazy, które odwołują do konkretnych scen, a to sprawia, że są one bardziej intymne. We Włoszech musimy często ciąć koszta i ograniczać budżet na muzykę. Musimy używać nowych emocji, stworzonych przez oryginalny soundtrack do danego filmu. Gdybym był włoskim producentem, wybrałbym taniego aktora i zainwestowałbym dużo pieniędzy w muzykę!
Jaką piosenkę wybrałeś do Cichego chaosu?
W powieści Veronesi, piosenka Radiohead odgrywa, na poziomie narracji, bardzo ważną rolę, ale ten aspekt książki nie mógł być przeniesiony do filmu. Ale chciałem złożyć hołd książce, wykorzystując ich Pyramid song.
Wybór dwóch innych utworów – Cigarettes and Chocolate Milk Rufusa Wainwrighta i Your Ex-lover Is Dead Stars – wynikał tylko z moich własnych upodobań. Aspekt melodyczności filmu był dla mnie bardzo ważny i kształtował atmosferę całości.
Jak ci się pracowało z Paolo Buonvino?
Rozrzedzona, zawieszona atmosfera, która głównie charakteryzuje film, jest bardzo trudna do wyrażenia. Potrzebowaliśmy dyskretnej melodii, która nie naruszałaby struktury scen, ale wspierałaby je. To sprawiło, że po raz pierwszy wybrałem młodego muzyka, który jednocześnie był ekspertem w tworzeniu ścieżek dźwiękowych.
Narrację muzyczna zastosowaliśmy na zasadzie puzzli, jedynie w ostatniej scenie muzyka eksploduje. Początkowo mieliśmy sam temat muzyczny – podzielony, poprzerywany i narastający aż do ostatniej sceny.
Wyeliminowałem wszelkie odgłosy ze sceny seksu między głównym bohaterem, a kobietą którą uratował, kreując w ten sposób coś bardzo realnego, agresywnego, pozbawionego jakichkolwiek romantycznych aspektów.
Jaki jest twój gust muzyczny?
W zasadzie doceniam wszystkie gatunki muzyczne i staram się być na bieżąco. Uformował mnie amerykański i angielski rock lat 70-tych. To był czas, który stworzył kilkanaście ikon nie tylko w muzyce, ale i w kinie i innych sztukach. Jeśli nie zostałbym reżyserem, chciałbym robić radio, ale takie z lat 70- tych, gdzie można było rozmawiać o muzyce i jej autorach.
FILMOGRAFIA:
Antonio Luigi Grimaldi
2008: Cichy chaos (Caos calmo)
2003: Insoliti ignoti, Gli
2001: Delitto impossibile, Un
1999: Asini
1995: Niebo coraz bardziej błękitne (Cielo è sempre più blu, Il)
1988: Nulla ci può fermare
1985: Juke box
Już teraz zapraszamy wszystkich do kin i ogłaszamy konkurs!
A pytanie konkursowe to: W jakim włoskim mieście mieszka Nanni Moretti?
Pierwsze 5 osób które poda poprawne odpowiedzi otrzyma wejściówkę na film (w Warszawie w kinie Alchemia ul. Jezuicka 4 22 lipca o godz. 19.00) jak i przewodnik po Włoszech wydawnictwa Pascal.
Odpowiedzi proszę wysyłać na adres [email protected]
Nagrody wysyłane są na terenie Polski.
Zwycięzcami konkursu zostali:
Robert Nowocień,
Paweł Skarzyński,
Monika Charzyńska,
Barbara Górska,
Bronisława Chwastek,
Serdecznie gratulujemy i zapraszamy na film!
Sponsorem nagród jest:
