,

Dynastia Flawijska

przez bedy

Po krótkotrwałej wojnie domowej, która zapanowała po śmierci cesarza Nerona, ostatniego członka rodu julijskiego, władzę przejął dowódca wojsk wschodnich – Wespazjan. Dynastia ta panowała od roku 69 n.e. do 96 n.e. Jej założycielem jest Wespazjan. Do dynastii należeli:

Wespazjan (69 – 79 n.e.)

– Titus Flavius Vespasianus, urodzony 9 roku n.e. w Falacrinae syn Flaviusa Sabinusa, młodszy brat Tytusa Flawiusza Sabinusa. Cesarz rzymski od 1 lipca 69 do 23 czerwca 79 roku n.e. Odznaczył się w kresie podboju Brytanii (lata 40-te n.e.). Po wygaśnięciu, ze śmiercią Nerona, dynastii julijsko-klaudyjskiej, wziął udział w walce o sukcesję i został w 69 roku n.e. wybrany na cesarza oraz uznany przez senat. Namiestnikiem Brytanii mianował Juliusza Agrykolę. Zmarł przed zwycięską inwazją Agrykoli na Kaledonię.
Wyróżnił się jako reformator i reogranizator państwowości rzymskiej, umocnił granice cesarstwa. Nakazał usunąć z Rzymu stoików oraz rozpoczął budowę największego amfiteatru w historii – Koloseum (nie doczekał się finału budowy). Zmarł przed zwycięską inwazją Agrykoli na Kaledonię.

Tytus (79 – 81 n.e.)

– Titus Flavius Vespasianus, urodzony 39 roku n.e. w Rzymie syn cesarza Wespazjana, brat Domicjana. Cesarz rzymski od 24 czerwca 79 n.e. do 13 września 81 n.e. Zakończył wojnę żydowską (66-70 n.e.) burząc Jerozolimę. Za jego panowania nastąpiła erupcja wulkanu Wezuwiusz i zniszczone zostało miasto Pompeje.
Za panowania Tytusa wzniesiono „arenę śmierci” tzw. Koloseum. Ponadto panowanie Tytusa było przeplatane tragicznymi katastrofami: zarazy, pożar w Rzymie, wybuch wulkanu. Za czasów Tytusa powstało mnóstwo nowych budowli.

Domicjan (81 – 96 n.e.)

– Titus Flavius Domitianus, urodzony 51 roku n.e. w Rzymie, syn Wespazjana i Domitilli Starszej. Cesarz rzymski z dynastii Flawiuszy panujący od 14 września 81 roku do 18 września 96 roku n.e. Wsławił się rządami autokratycznymi i terrorem (kazał nazywać siebie Dominus et Deus, surowo karał tych, którzy tego odmawiali).
Zamordowany w cesarskim pałacu w Rzymie, w wyniku spisku pretorianów, cesarskiego szambelana i cesarzowej Domicji.

Poprzedni

Dynastia Julijsko-Klaudyjska

Dynastia Antoninów

Następny

Dodaj komentarz