,

Historia SSC Napoli

przez bedy

Sięgając do korzeni S.S.C. Napoli należy wymienić nazwiska osób które były pomysłodawcami założenia klubu piłkarskiego na południu Włoch. Byli to -Anglik-William Poths który był pracownikiem morskiej agencji Cunard Lines i którego przeniesiono w 1903 roku do Neapolu i neapolitański inżynier-Emilio Antara.
Poths był zapalonym piłkarzem amatorem i razem ze swoim przyjacielem zdecydowali się założyć klub piłkarski w 1904 roku. W tamtych czasach włoska piłka była w powijakach z jedynymi klubami piłkarskimi takimi jak: Turyn, Genua i Mediolan grającymi w mistrzostwach Włoch.

Pierwsza drużyna Neapolu liczyła sobie 15 piłkarzy, a pierwszy mecz zagrali z załogą angielskich marynarzy ze statku Arabik. Ku zdumieniu licznie zgromadzonej publiczności zespół Neapolu wygrał swój pierwszy mecz 3-2. Pierwsze koszulki piłkarzy z Neapolu miały błękitno-granatowe pasy. Thomas Lipton – znany twórca światowej marki produkującej herbatę odwiedził podczas podróży statkiem Palermo. Stworzył rozgrywki Pucharu Lipton w których Palermo co roku rywalizowało z Neapolem. To przyniosło Neapolowi pierwsze trofeum w 1909 roku w stosunku 4:2. Puchar ten był rozgrywany w sumie sześciokrotnie, a Neapol triumfował jeszcze w latach 1911 i 1914.

Rywalizacja z US Internazionale Napoli

W 1912 roku doszło do rozłamu w mieście. Grupa członków klubu pochodzenia włoskiego miała już dość że ich angielscy koledzy (wraz z Pothsem) nie zawsze mieli czas na poświęcenie się piłce nożnej z uwagi wykonywanych zajęć i częstego pobytu na morzu, założyli Unione Sportiva Intrenazionale Napoli. Dwa te kluby rywalizowały ze sobą w półfinale rozgrywek regionu południowego, gdzie Neapol dwa razy wygrał w stosunku 2:1i 3:2. Jednak w finale regionalnym przegrał z S.S.Lazio. W następnym sezonie sytuacja była dokładnie odwrotna i to Inernazionale Napoli pokonało w półfinałach Neapol by w finale przegrać z Lazio. Po raz trzeci te dwa kluby spotkały się w półfinałach Południowych Włoch gdzie po wygranym pierwszym meczu przez Internazionale 3:0 rozgrywki zostały przerwane z powodu pierwszej wojny światowej. Po wojnie te dwa kluby zorganizowały rozgrywki w regionie z takimi zespołami jak: Puteolana,Bagnolese i Savoia. W 1922 roku dwa konkurencyjne kluby z Neapolu ze względu na kłopoty finansowe połączyły siły i utworzyły Foot-Ball Club Internazionale-Naples,lub w skrócie Internaples FBC.

Associazione Calcio Napoli: 1926

1 sierpnia 1926 roku członkowie Internaples wybrali pierwszego prezydenta klubu. Został nim Giorgio Ascarelli a klub zmienił nazwę na Associazione Calcio Napoli. W następnym sezonie doszło do reorganizacji rozgrywek ligi włoskiej która składała się z dwóch grup po 10 drużyn. Napoli zagrało w tych rozgrywkach tragicznie, zdobywając zaledwie 1 punkt w 18 meczach .Następne dwa sezony wypadły dla Napoli lepiej, za każdym razem zespół ten plasował się coraz wyżej w tabeli.

Serie A: 1930

Lata 1929-1930 przypadają na zapoczątkowanie rozgrywek Serie A w takim charakterze jak wyglądają obecnie. Sezon ten drużyna Napoli skończyła na 5 miejscu, uznając wyższość takich drużyn jak :Torino, Lazio i Milan. W tamtym czasie prawdziwym przedwojennym bohaterem był urodzony w Paragwaju Attila Sallustro, którego rodzina przyjechała do Neapolu jak był młodym chłopcem. Z powodu zamożności swojej rodziny Sallustro za swoją grę w barwach Napoli nie pobierał żadnych apanaży,jedynie dostał w nagrodę luksusowy samochód osobowy. Po swoich wspaniałych występach w lidze Sallustro razem ze swoim kolegą Marcello Mihalicem zostali pierwszymi piłkarzami Napoli którzy zostali powołani do reprezentacji Włoch. Następne 6 sezonów Napoli plasowało się w tabeli Serie A w pierwszej dziesiątce, a 2 razy w sezonach 32-33,33-34 kończyło na wysokich trzecich miejscach. Te dwa ligowe sukcesy były między innymi zasługą legendarnego angielskiego trenera Williama Garbutta. Inny wybitny bohater tamtego okresu to Antonio Vojak który przez przeszło sześć lat gry w drużynie Napoli strzelił w rozgrywkach ligowych 190 goli. Jeden z najlepszych strzelców pierwszych mistrzostw świata, Argentyńczyk Guillermo Stabile także reprezentował barwy klubu z Neapolu w sezonie 1935-36. Neapolitański klub zaczął prezentować się słabiej i okupować miejsca w końcówce tabeli Serie A na dwa lata przed rozpoczęciem drugiej wojny światowej. W roku 1942 nastąpiła degradacja do Serie B, tracąc na zakończenie rozgrywek 4 punkty do wyprzedzających ich sześciu drużyn. W następnym sezonie zabrakło do awansu do Serie A dwóch punktów, bo tyle wynosiła strata do drugiego miejsca w tabeli premiowanego awansem które zajęła Brescia. Pod koniec sezonu prezydent Giorgio Ascarelli przenosi stadion do Compo Vomero.

Powojenne Napoli

Po zakończeniu drugiej wojny światowej Napoli w 1946 roku wygrało swoją grupę na szczeblu regionalnym Centro-Sud, tracąc zaledwie 3 punkty, zrównało się w tabeli z Bari,ale miało lepszy stosunek bramek. Ten wynik zapewnił neapolitańczykom miejsce w Serie A w następnym sezonie. Na najwyższym szczeblu rozgrywek wytrzymali tylko 1 sezon by następnie z powodu degradacji tułać się po rozgrywkach Serie B. Jednak w 1950 roku zostali mistrzami Serie B, co dało im awans do krajowej elity. W kolejnych pięciu latach występów w Serie A drużyna z Neapolu grała dość przeciętnie, najwyższą lokatą w lidze w tamtym okresie jaką uzyskało Napoli było szóste miejsce. Okres przeciętności trwał dalej przez całe lata pięćdziesiąte, jedynym dobrym wynikiem było 4 miejsce w sezonie 1957-58 za takimi drużynami jak: AS Roma czy obydwa mediolańskie kluby. Lata sześćdziesiąte był dla Napoli okresem przeplatającym dobre sezony z sezonami bardzo słabymi kończącymi się degradacją do Serie B. Pierwszy spadek zanotowali w 1961 roku, ale w następnym sezonie 2 miejsce w Serie B dało im awans do ekstraklasy. Również w tym sezonie Napoli wygrało rozgrywki Pucharu Włoch pokonując w finale Spal 2:1 po bramkach Corellego i Ronzona. Co dziwniejszego sukces Napoli w rozgrywkach Coppa Italia był pierwszym którego dokonała ekipa z Serie B. Niestety zaraz po zdobyciu Pucharu Włoch i po rozegraniu jednego sezonu w 1 lidze drużyna Napoli spadła do niższej klasy rozgrywkowej. Sezon 1964-65 był bardzo ważny w całej historii klubu z Neapolu. 25 cerwca w 1964 roku klub zmienił dotychczasową nazwę na Societa Sportiva Calcio Napoli i awansował z drugiego miejsca do Serie A. Następny sezon zakończyli na wysokim 3 miejscu w lidze a także zdobyli Puchar Alpejski. Blisko wygrania ligi Napoli było jeszcze w 1968 roku ,kiedy to skończyło rozgrywki na 2 miejscu uznając wyższość AC Milan. W tym okresie w klubie występowało wielu utalentowanych młodych graczy a wśród nich legenda reprezentacji Włoch -Dino Zoff. Oprócz najlepszego bramkarza w historii włoskiej piłki koszulkę drużyny z Neapolu przywdziewali jeszcze: Jose Altafini i Antonio Juliano.

Dobre lata 70-te

Na początku lat siedemdziesiątych Napoli dwukrotnie kończyło rozgrywki na 3 miejscu.Było to odpowiednio w 1971 i 74 roku. Sezon 1974-75 to okres w którym trenerem został Luis Vinicio – były zawodnik tego klubu. Pod jego wodzą ekipa „Azzurri” była najbliżej od zdobycia „scudetto” kiedy to na finiszu stracili do liderującego Juventusu zaledwie 2 punkty. Oprócz tego doszli do 3 rundy Pucharu UEFA, po drodze eliminując FC Porto 2:0. Rok później kolejny sukces w rozgrywkach Coppa Italia gdzie po drodze dosłownie znokautowali AC Milan i Fiorentine by w finale równie okazale wygrać z Hellas Verona 4:0 po bramkach Ginulfi,Bragilli i dwóch Giuseppe Savoldiego.W rozgrywanych jeszcze wtedy Anglo-Italian League Cup wygrali z drużyną Southampton i zdobyli kolejne trofeum. Jako zdobywcy Pucharu Włoch w sezonie 1976-77 Napoli wystąpiło w Pucharze Zdobywców Pucharów w których to rozgrywkach zaszło do półfinału. W drugiej połowie lat 70-tych zespół w rozgrywkach ligowych spisywał się przeciętnie.

Era Maradony: Złote lata Napoli

Z początkiem lat 80-tych zespół z Neapolu zajmował miejsca w środku tabeli. Do momentu gdy do klubu przyszedł gwiazdor z Argentyny -Diego Maradona.Było to w 1984 roku i po tym fakcie w klubie po cichu zaczęto myśleć o sukcesach na boiskach klubowych i międzynarodowych. W pierwszym roku pobytu Diego w Neapolu „Azzurri” skończyli sezon na 8 miejscu. W sezonie 1985-86 zrobili poważny postęp i stanęli na najniższym stopniu podium w rozgrywkach Serie A. Sezon 1986-87 był sezonem Napoli. Zespół wygrał pierwszy raz w historii klubu „scudetto” i triumfował w Coppa Italia wygrywając w finale z Atalantą 4:0. W kolejnym sezonie Napoli zostało wyeliminowane w pierwszej rundzie Pucharu Europy przez Real Madryt, a zajęcie drugiego miejsca w lidze gwarantuje „błękitnym” grę w Pucharze UEFA w następnym sezonie. W sezonie 1988-89 miał miejsce największy sukces S.S.C. Napoli na arenie międzynarodowej. Po drodze do finału Pucharu UEFA Napoli odprawiło z kwitkiem Juventus i Bayern Monachium. W dwu meczu o wszystko z inną niemiecką drużyną VFB Stuttgart po pierwszej konfrontacji Napoli prowadziło 2:1 a bramki strzelili Maradona i Careca.W rewanżu na stadionie w Stuttgarcie padł remis 3:3 i Napoli zdobyło upragniony puchar. Również w tym samym roku w finale Coppa Italia musieli uznać niestety wyższość Sampdorii. W 1990 roku byli mistrzami jeszcze raz lecz trochę w niecodziennych okolicznościach. Dwa punkty przyznano drużynie Napoli po meczu wyjazdowym z Atalantą w którym to brazylijski piłkarz z Neapolu-Alemao został trafiony przez kibiców gospodarzy monetą. Jeszcze pikanterii tej sytuacji dodawał fakt że fizjoterapeuta Napoli został sfilmowany podczas transmisji telewizyjnej jak nakłaniał swoich piłkarzy do opuszczenia boiska. Wszak te dwa punkty nie były decydujące gdyż główny kontrkandydat do mistrzostwa AC Milan przegrał swoje spotkanie z Hellas Verona i po raz drugi w historii tytuł najlepszej drużyny włoskiej trafił do Neapolu. Zbliżały się mistrzostwa świata rozgrywane na włoskich stadionach. Diego poprosił „tifosi” Napoli o doping dla reprezentacji Argentyny podczas tego turnieju. Stadion w Neapolu był jedynym stadionem we Włoszech na którym podczas grania hymnu Argentyny nie było słychać gwizdów. Fani Napoli wywiesili nawet baner „Diego jesteś naszą miłością ale Włochy są naszą krwią”. W półfinale Argentyna pokonała reprezentację Włoch i awansowała do finału. Wokół tego meczu było dużo nerwowej atmosfery, oliwy do ognia dolewał także Maradona, który po tych mistrzostwach został we Włoszech znienawidzony. Jednak mimo późniejszej afery narkotykowej w którą był zamieszany Maradona i prowadzeniu bardzo rozrywkowego trybu życia i odwiedzania nocnych lokali stał się największym piłkarzem jaki kiedykolwiek przywdziewał koszulkę SSC Napoli. Według wielu fachowców jest uznawany również za najlepszego piłkarza w historii światowej piłki. W sezonie 1990-91 zespół Napoli zdobył Superpuchar Włoch gromiąc Juventus 5:1,po dwóch golach Carecii, dwóch Andrei Silenziego i jednym trafieniu Massimo Crippy. Honorową bramkę dla „Starej Damy” uzyskał Roberto Baggio.

Upadek

Klub zaczął powolne staczanie się po równi pochyłej po zwycięstwie w Superpucharze Włoch. Choć występowali w tamtym czasie tacy sławni piłkarze jak Careca. Daniel Fonseca i Gianfranco Zola wraz z odejściem Maradony skończyła się pewna era w klubie i 4 miejsce zdobyte w sezonie 1991-92 w rozgrywkach Serie A jest do tej pory najwyższym jaki osiągnęła drużyna z Neapolu. Jeszcze w 1997 roku zagrali w finale Pucharu Włoch gdzie w dwu meczu przegrali z Viacenzą. Pierwszy poważny kryzys przyszedł w 1998 roku gdzie po tylko dwóch zwycięstwach w ciągu całego sezonu zostali zdegradowani do Serie B. W roku 2000 Napoli jeszcze raz awansowało do Serie A lecz po roku opuściło ekstraklasę w bardzo niecodziennych okolicznościach, bowiem na finiszu rozgrywek tracili tylko 1 punkt do zespołów: Lecce i Hellas Verona. Rok później nie udało się awansować do Serie A ,przegrywając awans o jedno miejsce. Od tego momentu zaczął się krach finansowy i sportowy SSC Napoli. W 2004 roku po słabych sezonach w Serie B i z długiem oszacowanym na 70 milionów euro klub ogłoszono bankrutem i Neapol zniknął z piłkarskiej mapy Włoch.

Odrodzenie

W sierpniu 2004 roku sławny producent filmowy Aurelio De Laurentiis wskrzesił finansowo futbol w Neapolu i założył Napoli Soccer jako kontynuatora tradycji SSC Napoli. Podczas pierwszego swojego pobytu w Serie C1 Napoli było bliskie awansu do wyższej klasy rozgrywkowej jednak uległo w play-offach US Avellino. Lecz już sezon później wygrali mistrzostwo Serie C1 i awansowali do wyższej klasy rozgrywkowej. Pomimo faktu że zespół grał w tak niskich ligach zawsze mógł liczyć na swoich fanów którzy regularnie w liczbie ponad 50 tysięcy zasiadali na trybunach stadionu w Neapolu i także w dużych ilościach towarzyszyli im na
meczach wyjazdowych. 23 maja 2006 roku Aurelio De Laurentiis przywrócił z powrotem nazwę zespołu na sławne na całym świecie – SSC Napoli.

Materiał opracowany przez napolipoland.com

Spot reklamowy jedynego w Polsce portalu o SSC Napoli:

Poprzedni

Włoscy lekarze muszą donosić na imigrantów

Dzięki taniejącej złotówce zarabiamy więcej

Następny

Dodaj komentarz