Lucca należy do toskańskich miasteczek, do których wracam zawsze z ogromną przyjemnością. Nieprzytłaczające rozmiary, piękne zabytki, bogate życie kulturalne i własny, powolny rytm życia. Nie została jeszcze opanowana przez tłumy turystów. To tu urodził się Giacomo Puccini, twórca słynnej Toski i Madame Butterfly.
Lucca była kolonią założoną przez Rzymian w 180 r. p.n.e. Prawie sto lat później osiągnęła status samorządnej gminy (municypium). O obecności Rzymian świadczy regularna sieć ulic i kwadratowy rynek na obecnym planie miasta. Mimo wielu najazdów i upadku Rzymu Lucca wciąż się rozwijała. Na przełomie VI-VIII w. była największym ośrodkiem regionu. Mieszczanie żyli głównie z handlu materiałami; lnem i jedwabiem. Początkowo miasto było członkiem cesarstwa, lecz udało mu się wyrwać spod władzy hrabiów i stworzyć samodzielną komunę. Taki stan trwał do 1799 roku, do momentu kiedy Napoleon ustanowił tu republikę pod protektoratem Francji. Po upadku cesarza miasto przeszło w ręce Burbonów, a następnie w 1860 roku w skład zjednoczonych Włoch.
Lucca otoczona jest murem obronnym o długości ponad 4 kilometrów. Są to dobrze zachowane fortyfikacje pochodzące z XVI wieku. W roku 1830 na życzenie Marii Luizy Burbon zasadzono tam drzewa i przekształcono w kompleks parkowy. Obecnie miejsce spacerów, wycieczek rowerowych, wytchnienia w upalne dni. Wewnątrz murów znajduje się historyczne centrum miasta.
W mieście jest wiele pięknych miejsc, zabytków, kościołów, placów, uroczych zaułków…. Jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc jest Piazza Anfiteatro, plac zbudowany na miejscu starego rzymskiego amfiteatru, stąd jego nazwa i eliptyczny kształt. Domy wokół placu powstały na murach trybun. Na Piazza Napoleone zaś znajduje się pomnik Marii Luizy de Burbon oraz Palazzo Ducale. W 1578 roku pałac był siedzibą władz miejskich, a później w latach 1804-1860 stał się rezydencją książąt rządzących Lukką. Współcześnie jest siedzibą władz prowincji. W bliskim sąsiedztwie Piazza Napoleone znajduje się katedra św.Marcina. Jej budowę zainaugurował przyszły papież Aleksander II. Marmurowa, ażurowa fasada wygląda jak koronkowa robota, a nie dzieło kamieniarza. Najcenniejszą relikwią przechowywaną w kościele jest drewniana rzeźba Volto Santo, czczona od wieków jako prawdziwy wizerunek Chrystusa. Natomiast przy pizza San Michele będącym rynkiem starożytnego miasta znajduje się kościół San Michele al Foro z XII wieku. Podobnie jak katedra posiada piękną, koronkową fasadę białego marmuru. Na jej szczycie znajduje się patron archanioł Michał depczący smoka. Przy tym placu znajduje się dom najsłynniejszego obywatela miasta, klasyka włoskiej opery Giaccomo Pucciniego. W Lukce znajduje się kilka wież, największą z nich jest otwarta dla zwiedzających Torre delle Ore, z której rozpościera się przecudowna panorama na miasto i otaczające je Alpy Apuańskie (marmur). Warto się wspiąć na wieżę tu przed zachodem słońca i będąc na górze podziwiać góry przybierające barwy od różu przez fiolet do błękitu. Niesamowite wrażenie! Polecam!
Jeśli zgłodniejemy, warto zajrzeć do restauracji Buca di San Antonio, istniejącej już od 1782 roku. Jest to drogi, renomowany lokal, ale wart swojej ceny. Wyszukany wystrój i pyszna toskańska kuchnia, np. maccheroni lucchesi… palce lizać. Tańsza jest Trattoria da Leo-kuchnia toskańska w domowym wydaniu. Polecam ravioli ze szpinakiem. Ach! Na pyszną kawę najlepiej wybrać się do ulubionej kawiarni Puccinego Cafe di Simo przy via Fullungo 58. Tradycja, muzyka, sztuka, elegancja, pyszne i oryginalne kawy oraz słodkości. Wszystko w jednym miejscu!
Poza niesamowitą atmosferą, niezliczoną ilością zabytków, pysznym jedzeniem Lucca kojarzy mi się z pięknymi wyrobami skórzanymi. Znajdują się tu sklepy chyba z najładniejszymi butami w całych Włoszech. Warto jest się więc tu wybrać w czasie posezonowych obniżek 😉
