Historia Włoch

Podczas swojego panowania Juliusz Cezar systematycznie zabiegał o powiększenie terytorium Imperium Rzymskiego. W tym celu nieustannie prowadził wojny, z rozmaitymi plemionami, zamieszkującymi nie tylko południową część Europy. Ekspansja obejmowała również wschodnie i północne tereny. Wśród plemion, z którymi Cezar prowadził walki było także celtyckie plemię … Zobacz więcej »

Wraz z ekspansją Rzymu powstawać zaczęły coraz to większe latyfundia niewolnicze. Prowadzona tam bezwzględna eksploatacja pracowników doprowadzała wielokrotnie do powstań niewolniczych. Szczególnie ciężki był los niewolników w specjalnych szkołach dla gladiatorów.Zapaśnicy, którzy od dłuższego czasu planowali wybuch zbrojnego powstania przeciw rzymskiemu wyzyskowi, oczekiwali na pojawienie … Zobacz więcej »

Pod koniec II wieku p.n.e. w społeczeństwie rzymskim zaczęła się zaogniać sytuacja. Niewolnicy rolniczy, zwłaszcza paterze byli najgorzej traktowaną kategorią warstwy. Nie otrzymywali oni żadnego zaopatrzenia od właściciela, w wyniku czego mięsa i odzieży dostarczały im ich stada. Taka sytuacja istniała nie tylko w Italii, … Zobacz więcej »

W Starożytnym Rzymie praca niewolników była podstawą egzystencji innych grup społecznych. Niewolnicy wywodzili się najczęściej z jeńców wojennych, ale od III/II wieku p.n.e. niewolnik stał się towarem, rzeczą (nullius), którą można było kupić na rynku. Z czasem jednak asymilowali się oni, przyjmując język i obyczaje … Zobacz więcej »

Rozpad wielkiego imperium Aleksandra III po jego śmierci w 323 roku p.n.e. doprowadził do wyraźnego podziału świata hellenistycznego na trzy wielkie mocarstwa: Seleukidów w Syrii, Ptolemeuszów w Egipcie oraz Antygonidów w Macedonii.Pomiędzy tymi trzema państwami wykształciły się małe buforowe organizacje państwowe, które prowadziły często wrogo … Zobacz więcej »

Seleucydzi, będący częścią niegdyś zjednoczonego i potężnego imperium Aleksandra Wielkiego utworzyli swoje państwo na terenie dzisiejszej Turcji. Początkowo nie uzyskali oni istotnej roli w rejonie Bliskiego Wschodu. Jednak wraz z panowaniem Antiocha III, później nazywanego Wielkim, terytorium uległo zdecydowanemu poszerzeniu. Jego coraz śmielsze kampanie wojenne … Zobacz więcej »

Po przegraniu dwóch wojen punickich Kartagińczycy byli osłabieni militarnie i gospodarczo. Nie mieli stałej armii, a sytuacja wewnętrzna była chaotyczna. Odbudowa gospodarki kartagińskiej rozpoczęła się tuż po zakończeniu działań wojennych w II wojnie punickiej, głównie za sprawą samego Hannibala. Systematyczny rozwój państwa został jednak zahamowany … Zobacz więcej »

Upokorzona po I wojnie punickiej Kartagina, wciąż myślała o zemście na Rzymianach. Po przegranej kampanii Kartagina dążyła do poszerzenia swoich stref wpływów oraz utworzenia zaplecza na wypadek wojny z Rzymem.Swoją ekspansję skierowała na Półwysep Iberyjski. Podbiła jego południowo-wschodnią część, a zdobyte łupy i dochody płynące … Zobacz więcej »

Stosunek sił zbrojnych był podobny. Rzym dysponował zdecydowanie większą ludnością od Kartaginy, a co za tym idzie liczniejszą armią, posiadał bardzo dobrze rozwiniętą produkcję rolną oraz posiadał sprzymierzeńców o silnej gospodarce górniczo-rzemieślniczej (Grecy, Etruskowie). Kartagina z kolei posiadała doskonale rozwiniętą i wyćwiczoną flotę morską oraz … Zobacz więcej »

Kartagina, która powstała według tradycji w 814 roku p.n.e. zaczęła stopniowo odgrywać coraz większą rolę w basenie Morza Śródziemnego. Opanowawaszy jego zachodnią część nie pozwalała na pojawienie się jakiejkolwiek konkurencji, skutecznie eliminując zagrożenie. Toteż początkowo wspierając jeszcze młode państwo rzymskie starała się osłabić miasta greckie … Zobacz więcej »