Wystawa została pomyślana, żeby uczcić 400-lecie śmierci wielkiego lombardzkiego artysty. Od 20 lutego do 13 czerwca będzie możliwe zobaczyć jego obrazy pochodzące z najważniejszych muzeów z całego świata.
Rok 2010 będzie rokiem pod znakiem Caravaggio. Także Rzym świętuje 400 lat od śmierci Michelangelo Merisi. W ten sposób po wystawie Caravaggio- Bacon w Galerii Borghese, przychodzi kolej na ekspozycje w Scuderie del Quirinale poświęconą w całości lombardzkiemu artyście.
Podczas wystawy, zatytułowanej CARAVAGGIO będzie możliwe zobaczyć 30 z 40 dzieł namalowanych przez lombardzkiego artystę.
Przedstawiony projekt ekspozycji ma na celu skupić jeszcze raz uwagę publiczności i krytyki na sławnym i bardzo słynnym „geniuszu lombardzkim” w radykalnie innowacyjnej i odświeżonej optyce.
Dzieła, wśród których znajdują się te najbardziej reprezentatywne dla lombardzkiego artysty jak: Bachus Uffizi, David z głową Goliata z Galerii Borghese, Muzycy z Metropolitan, Wieczerza z Emmaus z National Gallery z Londynu, będą stanowić dzięki ich prezentacji kontekstowej, rodzaj hołdu dla unikatowości Caravaggio w podsumowaniu roku poświeconego obchodom jego rocznicy.
Na wystawie znajdują się także dzieła artysty nigdy dotąd nie przedstawiane, jak Chłopiec z koszem owoców ze zbiorów Galeria Borghese w Rzymie, Bachus z Uffizi z Florencji i Kosz owoców z Pinakoteki Ambrosina z Mediolanu, który po raz pierwszy opuścił jego siedzibę.
Odwołanie się do źródeł literackich i do niezmiernej masy materiałów dokumentacyjnych, pozwoliły na surową krytykę obrazów, ich dokładne umieszczanie chronologiczne, pochodzeniowe i systematykę pierwotną, tak jak ta następująca poprzez indywidualizacje ich różnych właścicieli. Inne dokumenty odnoszą się do powiązań, relacji miedzy Caravaggio i jego zleceniodawcami, takimi jak osobowości najbardziej znaczące z jego czasów. Doprowadziły one do uważnych badań krytycznych pogłębionych na planie kulturowym malarza i na planie istotnych całościowo walorów jego twórczości.
Decyzja, żeby uprzywilejować autentyczność malarstwa artysty, doprowadziła do wyłączenia produkcji różnych od jego „warsztatu”- będąc świadomi o ile termin jest niewłaściwy, kiedy się mówi o metodzie pracy lombardzkiego mistrza. Zostały marginesowe, a może byłoby lepiej powiedzieć, że zostały tymczasowo umieszczone w zawieszeniu, „ostatnie wersje” i kwestie nad którymi krytyka konfrontowała się kilkukrotnie, kontynuując wydawać prawdopodobnie usque ad infinitum (aż do nieskończoności) nie zawsze zgodne osądy.Wynika z tego koherentny przebieg i otoczka, która rzuca nowe światło na różne momenty bolesnego iter ewolucyjnego języka Merisi. Wszystko odbywa się w sposób pogłębiony, co pozwala na wysławianie wyjątkowości i unikatowości dzieł malarza.Wystawa chce w ten sposób zaprezentować się jako nowy i pasjonujący moment do krytycznej refleksji, ostateczna próba zanurzenia się w esencji sztuki malarza „strasznie naturalnego”, w jego rewolucyjnym i oszałamiającym kryterium naturalizmu, z jego upartym, i w tym samym momencie dialektycznym szacunkiem wobec prawdy, nie do ograniczenia szkolnymi schematami, samotnym w jej wielkości i poezji.
Tegoroczna wystawa o Caravaggio będzie z pewnością ważnym uzupełnieniem dla tych, którzy widzieli zeszłoroczną wystawę Caravaggio i Francisa Bacona, współczesnego artysty, którego setne urodziny świętowano w 2009 roku. Jak pisano tamto zestawienie miało „prowokować sugestie wizyjne, przywoływać spontaniczne korespondencje wynikające z przybliżeń formalnych. Bacon nie ma nic z Caravaggio i nie inspirował się nim, ale jeśli jest artysta naszych czasów , którego można porównywać do Caravaggio to właśnie Bacon. Caravaggio i Bacon są wśród interpretatorów najbardziej rewolucyjnych i głębokich w prezentowaniu figury ludzkiej. Obydwaj w różnorodności ich poetyki i ich czasu, spenetrowali ze wstrząsającą oryginalnością tajemnice istnienia i sztuki, przedstawiając prawdę duchową w najbardziej traumatycznej natychmiastowości ciała.”
Caravaggio (Michelangelo Merisi) urodził się w Mediolanie w 1571 roku. Tam też praktykował swój warsztat wchodząc w kontakty z realizmem lombardzkim i renesansem weneckim. W wieku 20 lat przeniósł się do Rzymu, gdzie realizował swój szczególny styl przedstawiania młodzienców z ulicy z kielichami, koszami owoców i kwiatów, przedmiotami ze szkła. W dalszej swojej twórczości Caravaggio pozostaje wierny odtwarzaniu figur ludzkich w szczególnej poetyce światła i cienia, światła przyćmionego, ciętego, wydobywającego tylko niektóre elementy obrazu. Po zabiciu człowieka w czasie bójki, malarz musi uciekać z Rzymu. W latach 1606-1607 żyje w Neapolu, gdzie kontynuuje malować dzieła związane z tematami religijnymi. W 1608 roku trafia na Maltę, gdzie najpierw zostaje nominowany rycerzem, a potem wydalony. Trafia znowu do Neapolu, skąd postanawia wrócić do Rzymu, żeby otrzymać łaskę. Przez pomyłkę zostaje aresztowany na plaży Port’Ercole.18 lipca 1610 umiera z powodu gorączki na tej samej plaży, gdzie trafił po wyjściu z więzienia. Miał 39 lat.
Nota biograficzna na podstawie: storiadellarte.com/biografie/caravaggio
