Choroba zawodowa jest szkodliwą okolicznością, która wpływa na zdolność danej osoby do pracy, a jej źródło jest związane z pracą. Objawy występują wolno i stopniowo wpływają na organizm danej osoby; muszą one wynikać bezpośrednio z wykonywania określonych czynności, które leżą u ich podstawy.
Jeżeli kompetentny lekarz wyznaczony przez lokalny urząd zdrowia (Azienda Sanitaria Locale) (ASL) do przeprowadzenia badań lekarskich stwierdzi wystąpienie choroby zawodowej u danego pracownika i ustali, że spowodowała ona trwały uszczerbek na zdrowiu o określonym poziomie istotności, jest on zobowiązany prawem do przekazania związanego z tym raportu medycznego do pracodawcy lub do właściwego ASL, jako organu nadzorczego uznawanego za oficjalny przez Wydział Dochodzeń Kryminalnych (Polizia Giudiziaria).
Pracodawca musi następnie sporządzić raport nt. choroby zawodowej dla Krajowego Instytutu Ubezpieczeń od Wypadków przy Pracy (Istituto Nazionale Assicurazione contro gli Infortuni sul Lavoro), załączając wspomniany raport medyczny.
Jeżeli INAIL rozpozna u pracownika chorobę zawodową, podtrzymując ustalenia raportu, zwiększy kwotę składki ubezpieczeniowej należnej od Agencji (przez okres co najmniej trzech lat), niezależnie od kwestii cywilnej i karnej odpowiedzialności pracodawcy.
Wreszcie, należy przypomnieć, że D.L. No. 277/91 zawsze wskazuje pracodawcę jako bezpośredniego beneficjenta. W konsekwencji, będzie on odpowiedzialny karnie za wszelkie stwierdzone naruszenia.
Świadczenia z tytułu wypadków w skrócie:
Strony ubezpieczone obowiązkowo: pracownicy, osoby pracujące na własny rachunek, personel kontraktowy, sportowcy zawodowi, menedżerowie.
Odszkodowanie zryczałtowane za szkodę biologiczną: z tytułu powikłań spowodowanych szkodą pomiędzy 6 a 15%, uznawana jest odpowiedzialność w ustalonej wysokości, obliczanej na podstawie wieku, płci i procentu utraty zdrowia.
Odszkodowanie w zakresie dochodów: z tytułu powikłań spowodowanych szkodą powyżej 15%, uznawana jest odpowiedzialność za utratę dochodu, która podzielona jest na dwie części. Pierwsza część dotyczy szkody biologicznej, jak wspomniano wyżej, chociaż nie skapitalizowanej. Druga część jest obliczana na podstawie dodatku, na podstawie stopnia powikłań oraz odpowiedniego współczynnika.
Rewizje: potwierdzono możliwość rewizji dochodów przy tych samych stawkach i w ciągu maksymalnie 10 lat od przyznania dochodu z tytułu wypadku lub w ciągu 15 lat w przypadku dochodu wypłacanego z tytułu choroby zawodowej.
Wypadki w drodze do pracy: wypadki, które przydarzą się w drodze pomiędzy domem a pracą
są uznawane, pod warunkiem, że nie wystąpił objazd lub przerwa w podróży. W przypadku wypadku drogowego we własnym pojeździe danej osoby, wypadek jest uznawany, pod warunkiem, że użycie własnego pojazdu danej osoby było „uzasadnione potrzebą”, a wypadek nie był spowodowany nadmiernym spożyciem alkoholu, leków psychotropowych, narkotyków lub środków halucynogennych lub prowadzeniem bez prawa jazdy.
Świadczenia finansowe przyznawane przez INAIL, obowiązujące w przypadku wszystkich Krajowych Układów Zbiorowych Pracy (CCNL), są następujące:
– tymczasowe świadczenie dzienne – 60% w ciągu pierwszych trzech dni nieobecności (pracodawca), 60% od czwartego do dziewięćdziesiątego dnia (INAIL), 75% począwszy
od 91. dnia; dodatki wypłacane są na zasadach umownych;
– dochody z tytułu trwałej niezdolności do pracy (dla wypadków, które nastąpiły przed
25 lipca 2000 r.); są one różnicowane według stopnia inwalidztwa od 11% i obliczane na podstawie dodatków wypłacanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy; plus 1/20 za każdego członka rodziny na utrzymaniu;
– wypłata dochodu w formie ryczałtu (z tytułu wypadków przed 25 lipca 2000 r.) Jest ona dokonywana automatycznie przez INAIL z tytułu wypadków i chorób zawodowych
z trwałymi powikłaniami, pomiędzy 1.11% a 15%, odpowiednio w dziesiątym lub piętnastym roku wypłaty dochodów;
– dodatek na stałą pomoc osobistą – jest przyznawany pracownikom dotkniętym poważnym inwalidztwem, według odpowiedniej tabeli;
